Ulotnechwile

Nowy miesiąc, nowa ja.. i to nie jest Prima Aprilis.
Jak na poniedziałek, jak na nowy miesiąc, nowe wyzwania.. to dobrze się zaczęło. Mam tyle planów, wygórowane ambicje i oczekiwania wobec siebie, że wstyd się poddać.
Czas start.

Jeden dzień, wiele emocji..
Niewiarygodne jest to, jak w ciągu jednego dnia przez człowieka może przeniknąć tyle emocji. Od pełnej stabilizacji, równowagi, poprzez łzy, uśmiech, życzliwość, po smutek, rozczarowanie.. czy tylko kobiety tak mają? Czy tylko my tak potrafimy? Czy mężczyźni także?
Ta destabilizacja bardzo źle wpływa na całokształt mojej osobowości, stabilizacji, pewności siebie. Czuję, że te rozgrywki w moim umyśle spowodują trwałe nieodwracalne skutki.
W gęstwinach chmur nad moją głową jest jeden jedyny promyczek w postaci alter-psycholog-ego. Ja, będąca sama dla siebie psychoterapeuta wyciągnę się z tego ogromnego dola, otoczonego jeszcze większymi dołami. Nie marzę o wysokich górach, ale o stabilnej dolinie.. póki co, chociaż tyle pragnę.

XXX

Chwile ulotne..
Nazwę tego bloga zaczerpnęłam z tekstu piosenki Paktofonika- Chwile ulotne, to pierwsze skojarzenie jakie przyszło mi do głowy zakładając tego bloga. Taki też jest motyw przewodni.
W dzisiejszych czasach ciężko o prawdziwych przyjaciół, każdy z nas żyje w ciągłym biegu. Każdy z nas ma problemu i to każdego z nas te problemy są największe, najgorsze i najważniejsze. Czy każdy z nas ma przyjaciela, z którym może porozmawiać o wszystkim? Czy ten przyjaciel nigdy nas nie zdradzi? Nie przekaże dalej naszych smutków i trosk? A jeśli ktoś z nas nie ma takiego przyjaciela? To co mu wtedy pozostaje? Tutaj macie odpowiedz.
Ja jestem taka osoba. Nie mam prawdziwego przyjaciela, któremu mogłabym się zwierzyć, powiedzieć co mnie boli, z jakimi problemami się zmagam. A może jest ktoś taki przy mnie tylko ja nie potrafię mu zaufać? Może wstydzę się powiedzieć jaki mam problem.. może boje się, że zostanę wyśmiana..
Jestem na takim etapie mojego życia, gdzie czuję, że czara goryczy została przelana. To jest moje głośne wołanie o pomoc. Pomoc o lepsze jutro, o szczęśliwsze jutro..
Przykro mi, ale muszę przyznać przed samą sobą, że jestem nieszczęśliwa. I to bardzo nieszczęśliwa..
Dzięki temu blogowi, chcę sobie pomóc.
A może pomogę też Tobie?

XXX